Doen in Nederland | Zeehonden vrijlaten in de Waddenzee
Eind mei kreeg ik het bericht dat ik last minute mee mocht op een kleine boot om samen met een tweetal andere journalisten en een team van Zeehondencentrum Pieterburen onder muzikale begeleiding van folkband Rapalje een avondtocht te maken op de Waddenzee. Er waren drie zeehondjes die het afgelopen half jaar in het zeehondencentrum waren aangesterkt en terug de natuur in mochten. Je raadt het misschien al: daar mochten wij bij zijn. Ik word (alweer) warm van binnen als ik terugdenk aan deze bijzondere avond. Want bijzonder, dat was het zonder meer.
Bijzondere excursie in de Waddenzee
Voordat we deze avond de boot Happy Seal in de haven van Lauwersoog opstappen, zien we drie kisten staan met blaadjes met namen erop. In iedere kist zit een zeehond die we vanavond vrij gaan laten in de Waddenzee. We maken voorzichtig kennis met Wim, Joe en Noah: met grote ogen kijken ze naar alles wat er buiten gebeurt. Volgens de verzorger van Zeehondencentrum Pieterburen voelen ze al dat er iets spannends staat te gebeuren. Ze ruiken en zien de zee vanuit de kisten - de plek waar ze vandaan komen en die ze al die tijd hebben moeten missen. Zodra de groep compleet is, stappen we de boot op. Folkband Rapalje is deze avond mee voor een livesessie: terwijl de zeehonden op een pontonboot achter de Happy Seal worden geplaatst, beginnen de heren van de band te spelen. Gezellige akoestische folkmuziek met Ierse, Schotse en Nederlandse invloeden. Voor de band een manier om een goede actie te combineren met een concert voor fans op afstand - een fantastische combinatie, zo blijkt.
Voor de mensen die zich afvragen wat muziek met zeehonden te maken heeft: er is een hele logisch link te vinden voor dit evenement. In de planning staat namelijk dat het zeehondencentrum aankomende zomer een expositie opent die in het teken staat van het ritme- en taalgevoel van zeehonden. Wist jij bijvoorbeeld dat zeehonden gevoel van ritme hadden? Ik niet, maar hoe leuk is dat? Het is hierbij overigens ook goed om te zeggen dat de band deze avond volledig akoestisch speelt en dat ze op geen enkel moment direct naast de dieren spelen. Dat vond en vind ik zelf wel zo prettig om te weten - ik kan me voorstellen dat een volle bak muziek middenin een natuurgebied niet zo handig is.
Zeehonden vrijlaten in de Waddenzee
Onze goedlachse schipper vertelt aan het begin van de boottocht dat we ergens ten westen van Schiermonnikoog stil gaan liggen om de zeehonden vrij te laten. Omdat er echter een flinke wind staat, zetten we na een half uur een andere koers. De boot gaat naar de Kuiperplaat, eveneens ten westen van Schiermonnikoog maar net iets verder van het eiland af. Op deze zandbank liggen wanneer we aan komen varen al tientallen zeehonden. De schipper van Happy Seal vertelt dat de zeehonden de boot nauwlettend in de gaten houden. Daarom wordt de boot ook pas een stuk verder stilgelegd, zodat de zeehonden daar lekker kunnen blijven liggen. De schoenen gaan uit voor een kort tripje op de ponton naar de zandbank. De boot zelf kan namelijk niet zo ondiep aanmeren.
De band gaat eerst, samen met de zeehonden. Bij een tweede tripje volgen wij. Tot boven je enkels het koude zeewater in is in deze tijd van het jaar nog best fris, maar het nu al meer dan waard. De zeehonden zitten nog in de kisten, maar het voelt nu al als een heel bijzonder moment. We staan hier met maar een paar mensen in totaal op een zandbank in het midden van de Waddenzee. Het is prachtig weer: een felle zon met een stevige wind, perfect voor zo’n avond als deze. Je hoort hier niets behalve de akoestische tonen van Rapalje. Heel bijzonder. De band last een korte pauze in om de zeehonden vrij te laten en vanaf dat moment gaat het ineens heel snel. We tellen af en voordat we het weten, hobbelen de drie zeehondjes het zand op - direct richting de zee. Ze kijken met wederom die grote ogen om zich heen en hebben één doel: het water in. Ik krijg echt kippenvel wanneer ze de zee in duiken, weer boven water komen en nog een blik werpen op ons.
Bijzonder werk van Zeehondencentrum Pieterburen
We blijven al met al nog een half uurtje op de zandbank. Het leuke is namelijk dat de zeehonden nog een beetje rond blijven hangen in het water voor de zandbank. Af en toe zie je een hoofdje boven komen, waarbij ze nog regelmatig naar ons kijken. Een van de verzorgers van Pieterburen vertelt dat ze vrijwel direct weer gewend zijn aan het leven in natuurlijk water. Het zit in ze om in het wild te leven - door intuïtie weten ze precies hoe ze zichzelf moeten verzorgen, ook wanneer ze enkele maanden in ‘gevang’ zijn verzorgd. Heel bijzonder vind ik dat. Ook vertelt ze dat iedere boottocht met een vrijlating van zeehonden weer een beleving an sich is. Ik vind het superleuk dat ze, net als de rest overigens, constant foto’s maakt van de vrijgelaten dieren. Juist omdat ze het al zo vaak gezien heeft. Ik kan me het heel erg goed voorstellen dat ieder tripje weer fantastisch is. De verzorgers vertellen dan ook - hoe gek dat ook klinkt - dat ze de dieren niet gaan missen. Dit is exact waarom ze dit werk doen.
Een paar jaar geleden heb ik al eens op de Waddenzee zeehonden vrijgelaten. Ik had echt niet gedacht dat ik dit nog ooit eens zou doen, maar blijkbaar toch! Sinds een tijdje kun je ook zonder persevenement mee op excursie zeehonden vrijlaten. In de agenda van Zeehondencentrum Pieterburen zie je actuele activiteiten waar je je voor kunt aanmelden. Op dit moment is het i.v.m. COVID-19 stil, maar de verwachting is dat dit in de toekomst weer zal gebeuren. Ik zal dit artikel tegen die tijd dan ook updaten met informatie omtrent tarieven et cetera. Mocht je ooit mee kunnen met een boottochtje om zeehonden vrij te laten: dóen. Het is een van de meest bijzondere dingen die ik in Nederland gedaan heb. Mocht er nog eens een plekje vrij zijn dat ik kan boeken dan ga ik zo weer mee.
