Eindeloos genieten van de ongerepte Baltische kust
Het lijkt wat omslachtig om de gedroomde Baltische fietstocht te beginnen met vijf etappes van Utrecht naar Lübeck. Dat is het ook, maar ik was het gedoe met fietsen in fietsdozen en verschillende luchtvaartmaatschappijen zo zat, dat ik besloot enkel trein en boot te benutten onderweg. Bovendien gaf me dit de kans alle fiets- en campinggear in vertrouwde Duitse omgeving te testen. Wat een genot, overal in Duitsland uitstekend ontvangen, een keertje van geplande camping geswitcht maar met een tentje kon ik overal zo terecht. Goed uitgeruste campings ook met alles van douchehok tot WiFi en als ik een keer na zessen aankwam dan had de campinghouder nog wel een paar biertjes koud staan. En wat was het mooi om over de Lüneburger Heide te fietsen en aan de Elbe te kamperen, Drenthe was ook een vroeg hoogtepunt trouwens.
Door Ingmar Griffioen, augustus 2017
Van Lübeck ging het met de boot naar Helsinki. Twee dagen in de Finse hoofdstad, een boot en twee dagen in Tallinn verder kon het echte avontuur beginnen. Ik had een hele goede Estse camping-app gevonden, wist dat er veel campings waren en vernam ook dat je overal in het wild mag kamperen. Zo prikte ik een camping op 120 km. van Tallinn. De laatste 10 km. verliet ik eindelijk die provinciale weg, zoefde langs een stadje en zo de bossen in, door eindeloze rijen dennenbomen over een helaas nogal zanderig pad met een wasbordbodem, maar ik kwam bijna geen mensen tegen. Drie kwartier ploegen verder stond ik opeens weer aan de Oostzee, of eigenlijk de golf van Finland.
Peraküla telkimisala was blijkbaar een bekend strandgebied, en er stonden veel auto's van dagjesmensen en kampeerders. Er was ook een snackkar, waar ik opmaakte dat zij over een uur zouden vertrekken en dat dit het enige stroom- en informatiepunt van de natuurcamping was. Het fenomeen 'droge camping' betekende ook geen douches, en überhaupt geen water. Hm. Er waren wel heel veel mooie kampeerplekken om uit te kiezen, dus op een open plek veegde ik de dennenappels aan de kant en zette snel de tent op. Het strijklicht tussen de dennenstammen was waarlijk traumhaft. Vervolgens was het tijd voor friet, een boordje worst, plus twee blikken bier en anderhalve liter water voor de nacht. Op het strand nam een Estse band hun cover van zomerhit Despacito op en recht voor me nog meer schitterende taferelen waarbij de zon langzaam in de zee verdween. Wat een introductie van de Estse natuur.
Kosten voor de camping? Nul euro. De overheid vindt natuur belangrijk en richt voor de kampeerlustige onderdanen fraaie campings in. De volgende ochtend reed ik snel verder langs de Estse kust om richting Spithami om de zoveel meter een inham te zien met een prachtige doorkijk naar de zee. Het bleken allemaal mini-campings, vaak door één familie of drie gezinnen benut. Ook hier was een puntvormig droog toilet (gat in de grond onder de bril) de voornaamste voorziening, maar de Esten waren er op toegerust en wat een uitzicht krijg je ervoor terug. Onder meer op het eiland Saaremaa, maar ook langs de Letse kust (Koerland) zou ik meer van deze prachtige mini-campings zien, vrijwel altijd maar half bezet. De tweede dag reed ik weer iets van 125 km. om op het grote eiland Saaremaa te komen en de gedachte aan nog een dag zonder douche stond me tegen. Op de veerboot wist ik via AirBnB een zeer goedkoop onderkomen te vinden in het plaatsje Leisi. Het leek op een vervallen zomerkamp dat sinds het vertrek van de Russen geen verfje meer gezien had, maar binnen was alle picobello in orde. Ik was de enige gast en dankbaar dat ik in het enige restaurant van de omtrek nog een maaltijd en wat andere toeristen vond.
Zo leerde ik meteen nog een voordeel van deze regio: Het was altijd makkelijk om ergens een onderkomen te vinden: Een kamer bij de jachthaven, een huisje op de camping of een plek voor je tent. De verhouding mensen-bebouwing-natuur spreekt ook zeer voor de Baltische Staten. Waar Estland ongeveer net zo groot is als Nederland (Letland en Litouwen nog iets groter) wonen er maar 1,3 miljoen mensen, waarvan eenderde in hoofdstad Tallinn. Wat overblijft is heel veel natuur. Het was moeilijk te geloven dat die schitterende kust nog zo grotendeels ongerept en onontwikkeld was. Totdat ik begreep dat de westkust ten tijde van de Koude Oorlog van groot strategisch belang werd geacht. De Sovjet-Unie had er veel soldaten gestationeerd, veel gebieden waren verboden voor toerisme en soms mochten (delen van Saaremaa en de Letse stad Liepaja zijn mooie voorbeelden) de lokale bewoners er slechts met pasjes komen. Dan zijn er bij het uiteenvallen van de Sovjet-Unie midden jaren negentig ook nog eens tienduizenden Russische soldaten vertrokken en dan kom je opeens lege flatwijken, spookstadjes en een verlaten militaire basis (Irbene, Letland) tegen die nu een astrologisch onderzoekscentrum met Europa's grootste radiotelescoop huisvest. Het is er kortom geweldig voor mensen die op zoek zijn naar natuurschoon en rust (vanaf Liepaja, Letland richting Litouwen wordt het wel toeristischer). Doe er je voordeel mee.
Ingmar Griffioen is zo'n 20 jaar actief als muziekjournalist. Hij werkt voor onder meer Never Mind The Hype, VPRO 3voor12 en Eurosonic Noorderslag en als docent op de Nederlandse Pop Academie en de Herman Brood Academie. Daarnaast is hij gepassioneerd fietser en reiziger, liefst naar verre onbekende oorden. Je kunt hem hier volgen op Instagram voor meer mooie reisplaatjes.